Evet, oluklar çift! Hayır da var şerde, melek de var, şeytan da! Akıl da var nefis de.
Ama hayra gitmek zor, şerre gitmek kolay! Nefsin istekleri cazip, aklın yoluna gitmek irade ister, eğitim ister.
Mevlana diyor ki, ? Nefsin tabiatında merkeplik var, onun yularını çekmezsen o ahıra gider, senide beraberinde götürür.
Dün dini eğitim ne kadar zordu. Buna rağmen insanımız dini öğrenmeye çalışıyordu.
Yozgatlı Ahmet Bilgin, Kayserideki H.Hüseyin Efendiye mektup yazar: Hocam! Kayseriye gelip sizden tahsil-i ilim yapmak istiyorum. Der. Hocanın cevabı: OĞLUM! Senin mektubun beni dilhun etti. Derhal gel der!
Cumhuriyet döneminin ilk Diyanet İşleri Başkanı merhum Rıfat Börekçi İstanbulda bir hastanede tedavi görür, nekahat dönemini Nuru Osmaniye Camii İmamı meşrutasında geçirir. Merhum Hasan Akkuş hoca da caminin bir köşesinde talebelere kıraat dersi verir. Rifat Börekçi hoca ve talebelerin bulunduğu yere varınca Hasan Akkuş Hoca Rifat Börekçinin eline sarılır, hürmet gösterir. Talebeler ise baskına uğradık zannıyla kaçışırlar. Hasan Akkuş Hoca ise: Hocam! Allahtan korkuyor, talebe okutuyoruz. Sizden korkuyor kaçacak yer bulamıyoruz der. Rifat Hoca ise şu karşılığı verir. Hasan Efendi Ankara´ya varınca Gazi ile görüşeyim! Der. Cidden Rifat Hoca sözünde durur. Hasan Akkuş kadroya geçirilir.
Bu hatıralara ilaveten bir hatıra da yurt dışından nakledeyim. Kerkük´e gitmiştim. Gün görmüş bir hoca efendiyi ziyaret ettim. Ondan naklediyorum. General Kasım Irakta ihtilal yaptı. Benim gibi hocaları toplayıp Bağdat´ta ahır gibi bir hapsaneye koydular. Kahrımdan tıraş olmadım. Sakal bıyık birbirine karıştı. Bir gün rüyamda hocamı gördüm. ?Siz niçin
hapsedildiniz biliyor musunuz?? dedi. Ben de ?Bilmiyorum? dedim. ?Siz talebe okutmayı bıraktınız ondan hapsedildiniz, bugün tahliye olacaksınız. Sakın ola bir daha bırakmayasınız dedi. Ben de hoca arkadaşlarıma bu rüyayı naklettim. ?Sayıkla çıkarız dediler. Ama o gün hepimizi çıkardılar. Ben geldim camime ve çocuk okutmaya başladım. Bir bahar günü ateistlerden biri geldi. ?Hocam! Ahaliyi mesireye davet ettik. Barış-görüş olacak! Sizi de görmek isteriz. Ben ise camim var, öğrencilerim var diyerek reddettim. O gün ben akşam namazının birinci rükûuna eğilmiştim ki makineli tüfekle çalıştı. Mesireye gidenler katliama uğradılar.
Konun özeti: Talebe okutmayı bıraktım ahır gibi bir hapsane ile cezalandırıldım. Talebe okutmada sebat ettim katliama uğramaktan kurtuldum.
Ümidimiz, istikbalimiz sevgili gençlerimizi tehdit eden birçok bubi tuzağı vardır.
Sigara, alkol, uyuşturucu, internet bağımlılığı gibi.
Kişi, uyuşturucuya kendisini kaptırınca bir türlü kurtaramıyor. Kendi de halinden memnun değil, ama kumsala düşenin debelendikçe battığı gibi bir türlü kurtulamıyor.
Bu esnada kimler rahatsız olmuyor ki, ana-baba, aile perişan, arslan gibi gençten kimse yararlanamıyor, hatta zarar görüyor.
Bunun en kestirme çaresi, başlangıçta yavrumuzu korumak, eğitmektir. Testi kırıldıktan sonra düzeltmek çok zordur.
İnternete kendini kaptıran oğlumuz, kızımız perişan oluyor. Yakınlarını da perişan ediyor.
Bu günlerde böyle bir oğlumuz bakınız ne yapmış! Lüks bir araba kiralamış, yanına da arkadaşlarını almış, arabayla öyle hız yapıyor ki araba takla atıyor. Arkadaşı ölüyor, kendisi ceza evine gidiyor. Ölenin tazminatı, maddi hasarın faturası da ana-babaya kalıyor. Ana-baba neye yansınlar? Ölen gencecik yavruya mı, kendi oğullarına mı, Ana-baba şöyle diyorlardı:
-Keşke ölen bizim oğlan olsaydı!
Ananın-babanın duasını almak dururken beddualarına muhatap olmak ne acıdır?
Hepimiz aynı gemide yaşıyoruz. Gemiyi delen de batar, seyreden de! Öyleyse yarınımızı emanet edeceğimiz gençlerimizi kurtarmak için herkes elinden geleni yapmalıdır.
Yüce Rabbimizin, Sevgili Peygamberimizin uyarıları bu istikamettedir.
Necmettin NURSAÇAN
Em.Diy.İşl.Bşk.Yrd.
