İzmir Büyükşehir Belediyesi Doğal Yaşam Parkı, Türkiye'nin tek fil ailesine ev sahipliği yapıyor. Baba Winner, anne Begümcan ve yavruları İzmir, Deniz ile Ege'den oluşan bu Asya fili ailesi, nesli tükenme tehdidi altındaki türler için yürütülen özel bakım programlarının merkezinde yer alıyor. Park, biyolojik çeşitliliğin sürdürülebilirliği için çalışmalar yaparken, fillerin sağlıklı yaşamı için hayati öneme sahip uygulamaları titizlikle sürdürüyor.
Dev cüsseli filler için ayak sağlığı kritik bir önem taşıyor. Yaklaşık 5 tonluk vücut ağırlığına sahip fillerin ayak tabanlarında oluşabilecek küçük bir çatlak, batmış bir taş veya çivi, hızla hayati risk oluşturabilecek enfeksiyonlara dönüşebiliyor. Bu nedenle İzmir Doğal Yaşam Parkı'ndaki Asya fillerinin ayakları, haftada iki kez düzenli olarak uzman personel tarafından kontrol ediliyor ve bakımları yapılıyor. Bu periyodik hijyen uygulaması, fillerin sağlığı için vazgeçilmez bir rutin haline gelmiş durumda.
Bugünkü titiz bakım anlayışının temelinde, İzmir'in simge fili Pak Bahadır'ın acı deneyimi yatıyor. İzmir Büyükşehir Belediyesi Veteriner İşleri Dairesi Başkanlığı Doğal Yaşam Parkı Şube Müdürü Biyolog Serkan Eğrilmez, Pak Bahadır'ın yaklaşık 50 yılını beton zemin üzerinde geçirdiğini ve o dönem yeterli bilgi olmaması nedeniyle ayaklarındaki çatlakların ciddi yaralara dönüştüğünü hatırlatıyor. Bu durumun hayvanın hareket kabiliyetini kısıtlayarak ölümüne yol açtığını aktaran Eğrilmez, "Bu deneyim bize filler için ayak bakımının ne kadar hayati olduğunu acı bir şekilde gösterdi" diyor. Bu dersin ardından barınak zeminleri doğala uygun hale getirilirken, bakım süreçleri bilimsel kriterlerle düzenlendi.
Fillerin son derece zeki ve sosyal hayvanlar olduğunu vurgulayan Eğrilmez, bakım sürecinin tamamen güven ilişkisi üzerine kurulu olduğunu belirtiyor. Veteriner hekimler, teknikerler ve bakıcıların şefkatle yaklaştığı filler, koku, ses ve görsel temasla bakıcılarına güven duyuyor ve şartlandırma yoluyla ayaklarını özel bakım penceresinden uzatıyor. Eğrilmez, bu sabır, deneyim ve süreklilik gerektiren sürecin aile içinde de yayıldığını anlatıyor: "Begümcan ve Winner ile başlattığımız bu süreci gören İzmir, kendi isteğiyle ayağını uzatmaya başladı. Ardından kardeşi Deniz'e de bunu öğretti." Bu, filler arasında abladan kardeşe, insanlar tarafında ise usta-çırak ilişkisiyle ilerleyen özel bir öğrenme zinciri oluşturuyor.