Nedir bu içimizdeki boşluğun sebebi de biçare gönüllerimiz çırpınır durur?
Hatıralarla geçmişe, hayallerle geleceğe gitmemiz?
Bu gidişin sonunda anımızdaki gerçekliği fark ettiğimizdeki keşkelerimiz?
Kırılsak da neyse dediklerimiz?
İçimizde kalan ukdelerimiz?
Hep yarıma razı olup kabul edişlerimiz?
Günahları alışkanlık haline getirişlerimiz?
Hangisidir bizi bu kadar huzursuz eden, yalnızlığa iten?
Hepsinin ortak paydası SEVGİ?
Sevgi eksikliğindendir tüm bu yaşadıklarımız ya da yaşayamadıklarımız
Bu yüzdendir halet-i ruhiyemizdeki kederlerimiz?
Farkına varmadan kaç kalp kırıyoruz, kaç kere ah alıyoruz
Kaç kişiyi mutsuzluğa mahkum ediyoruz düşündünüz mü hiç?
Hayat çok kısa
Kırdığımız kalplerin farkına varalım
Var mı bir insanı mutlu etmekten güzeli
Bir yudum sevgi düşerse eğer bir kalbe
Hep baharları yaşatır zemheri kışta üşüyen gönlümüze?
Hayat daha bir anlamlı hale gelir, değişiverir rengimiz
Çok zor olmasa gerek sevgisizlikten üşüyen ellere değmek, mutsuzluğu bertaraf etmek
Sevgiye açız biz?
Mahrum etmeyelim?
